Dolina Sanu cz. II - Dydnia, Jabłonka, Grabówka, Strachocina, Lalin, Kostarowce, Czerteż, Jurowce, Trepcza, Jawornik Ruski, Siedliska, Dąbrówka Starzeńska

W tak uroczych terenach Pogórza Dynowskiego i Gór Sanocko-Turczańskich, nawet jazda samochodem jest przyjemna. Choć kusi żeby wybrać się na wędrówkę po lasach i łąkach, ale na to też przyjdzie czas. Na razie chcemy ogólnie poznać te okolice i ich historię. Co rusz, na naszej drodze napotykamy kapliczki i zastanawiamy się nad motywami ich stawiania, bo pewnie były różne.

 

Przydrożna kapliczka

W Dydni wywyższają się wieże murowanego kościoła, a obok stoi perełka architektury drewnianej - plebania w stylu zakopiańskim. Na przeciwko niej jest też drewniany spichlerz na wysokiej podmurówce z kamienia. Piękne budynki,  tylko czemu mają wybite okna, czyżby nikogo nie interesowały?
 

Dydnia

Dydnia

Plebania w Dydni

W Jabłonce drewniany kościół przywodzi na myśl Podhale przez charakterystyczny, spadzisty dach. Tuż za nim trwa budowa nowego kościoła na wzniesieniu.

 

Jabłonka

W Grabówce znaleźliśmy spalony kościół, po którym został tylko przedsionek w 2007 roku. Mieszkańcy najpierw chcieli go odbudować, dlatego rozebrali spalone ściany, ale ostatecznie postanowili zbudować nową świątynię w innym miejscu.
 

Grabówka

Niewiele dalej, kolejna ruina. Murowana cerkiew pewnie byłaby jeszcze do odratowania, ale czy ktoś się tym zainteresuje, skoro nawet nie ma przy niej tablicy informującej o atrakcji turystycznej. Na ścianach dostrzegamy okrągłe dziury, może to ślady po kulach? 
 

Ruina cerkwi w Grabówce

Grabówka

Właściwie to w prawie każdej mijanej miejscowości jest cerkiew. Tylko tyle zostało z krwawej historii terenów przygranicznych. 

 

Lalin

Widząc skręt na Strachocinę,  bez namysłu zbaczamy z trasy, by zobaczyć gdzie czci się jednego z patronów Polski - Andrzeja Bobolę. Został zamęczony przez Kozaków, a opis tortur brzmi gorzej niż najstraszniejszy horror.

Strachocina

 W Kostarowcach cerkiew położona była na uboczu i mimo mapy musieliśmy dopytać miejscowych, gdzie jej szukać. Warto było.

Kostarowce

Kostarowce

Cerkiew w Czerteżu też ledwo co wypatrzyliśmy zza drzew. Skręciliśmy za znakiem informacyjnym szlaku drewnianej architektury, zajeżdżając na podwórze jakiegoś zakładu i stamtąd doszliśmy kilkanaście metrów dalej na miejsce. Świątynia pięknie odnowiona, tylko że pozamykana. Można było zadzwonić po przewodnika, ale jeszcze czekał nas długi powrót do domu, więc odpuściliśmy tym razem.

Czerteż

Cerkiew w Jurowcach również pachniała świeżością nowego drewna. Nie dało się nie zwrócić uwagi na bardzo oryginalną dzwonnicę.

Jurowce

Jurowce

Po drugiej stronie drogi idziemy do dworu otoczonego starym parkiem. Musiało tu być kiedyś ładnie, a teraz dzielnie przedzieramy się przez pokrzywy po pas, by zobaczyć budynek od tyłu.

Jurowce

Cerkiew w Trepczy widzimy już z oddali. Skręcamy w dróżkę, która prowadzi nas do schodów na wzgórze ze świątynią. Droga kończy się na czyimś podwórku, ale mieszkańcy trochę zdziwieni turystami pozwalają nam tu zaparkować. Wspinamy się po stopniach nie licząc ile ich jest. Potem okazało się, że z drugiej strony można zajechać autem pod samą bramę, ale tak było ciekawiej.

Trepcza

Część naszej trasy będzie przebiegać przez miejscowości, które odwiedziliśmy w zeszłym roku w zimie. Teraz mamy okazję zobaczyć je w zielonej szacie. Na rynku w Mrzygłodzie cisza jak makiem zasiał, nie ma nawet naszego znajomego dziadka. W Dobrej Szlacheckiej wzbudzamy zainteresowanie wśród zgromadzenia pod sklepem, a w Łodzinie robimy zdjęcie po raz drugi w lepszym świetle.

Przejeżdzamy przez San. Czas kierować się w stronę domu, bo słońce coraz niżej. A jeszcze chcieliśmy uchwycić okiem i aparatem dwie cerkwie - w Jaworniku Ruskim i Siedliskach.

Jawornik Ruski

Siedliska

Byliśmy przekonani, że już tyle atrakcji na dzisiaj, ale jak można nie wstąpić do ruin w Dąbrówce Starzeńskiej, mimo że już prawie ciemno. Tym bardziej mroczne wydało się to miejsce, zwłaszcza gdy robimy zdjęcie alei, a na jej końcu widać w aparacie podejrzaną białą plamkę... Powtarzamy sobie, że to tylko przypadek, a nie żaden duch i wracamy patrząc pod nogi, żeby nie spaść do piwnic, jedną z pewnie wielu dziur zarośniętych wysoką trawą.
 

Dąbrówka Starzeńska, ruiny zamku

 
Poznaliśmy piękny skrawek Polski, który o mały włos mógł nie leżeć w naszym państwie. Historia zasiała tu strach, ale nie zniszczyła wiary. Dziwi mnie, że tak mało turystów tu spotkaliśmy, a jednocześnie to cieszy, że są jeszcze miejsca niezadeptane, niezepsute i autentyczne.