Krasiczyn - zamek

1 listopada 2015

Nawet jadąc w ten sam rejon, staramy się wybierać różne drogi. To pozwala zobaczyć te same miejsca z różnych perspektyw lub odwiedzić całkiem nowe. Tym razem celem wycieczki był zamek w Krasiczynie, co oznacza, że mogliśmy przejechać przez bardzo nam bliskie Pogórze Dynowskie z takimi widoczkami ...

Bliżej terenów przygranicznych, zaczynają pojawiać się cerkwie. Cerkiew w Skopowie, nie jest jakoś szczególnie urodziwa, ale na tle tak idealnie błękitnego nieba wszystko jest ładne.

Za to od następnej cerkwi w Krzywczy nie możemy oderwać wzroku. Bogate ornamenty, łuki, wysoka kopuła i młode brzózki wyrastające na murach opuszczonej świątyni. Nie mogę zrozumieć, dlaczego od ostatniej wojny nikt się nią nie zainteresował, gdyby służyła jako kościół nie popadłaby w ruinę.

A obok cerkwi równie opuszczony domek.

Do Krasiczyna jedziemy wzdłuż Sanu u naszego prawego boku, a droga pnie się coraz wyżej dostarczając nam panoramicznych widoków. 

Skręcamy na chwilę z głównej drogi, żeby zobaczyć dawną cerkiew w Reczpolu. Odkąd wybudowano we wsi nowy kościół, stoi nieużytkowana, ale mam nadzieję, że nie będzie kolejnym kandydatem na ruinę.

Dawna cerkiew w Reczpolu

Reczpol

Koło cerkwi niszczeją ławki, smutnie zadarte pazurem czasu. Jakbym mogła, zabrałabym je ze sobą.

Pokonujemy most na Sanie, żeby wjechać do Krasiczyna.

Wstęp do zamkowego parku jest płatny, kupujemy też bilet na wieżę zegarową, łącznie jakieś 8 zł.

Zamek w Krasiczynie jest renesansową perłą. A wszystko dzięki zamiłowaniu do sztuki Marcina Krasickiego, który nadał zamku obecny wygląd.

Trzeba przyznać, że miał rozmach. Mury zamku są zdobione malowidłami metodą sgraffito - na jasną warstwę tynku nakładano ciemną i zeskrobywano. Ich powierzchnia  była rekordowa na skalę Europy, wynosiła 7000 m^2.

W każdym rogu zamku stoi inna baszta o wymownej symbolice. Baszta Papieska jest kopią papieskiej korony Klemensa VIII i mieściła apartamenty w których przebywali dostojnicy kościelni. Ciekawostką jest kamień wmurowany na zewnątrz baszty, przypominający kształtem duży bochen chleba. Podobno na chleb takiej wielkości zarabiał robotnik pracujący przy budowie.

Baszta Boska z kopułą jest w tej chwili najcenniejsza, bo kryje w środku kaplicę odremontowaną w ostatnich latach.
W Baszcie Królewskiej przyjmowano królów, którzy chętnie przyjeżdżali na polowania. Swym wyglądem przypomina figurę króla szachowego.

Baszta Szlachecka jest zwieńczona koroną będącą kopią korony króla - Zygmunta III Wazy, jako symbol poddania szlachty królowi.

Wnętrze zostało splądrowane i rozkradzione przez wojska radzieckie, ocalał jedynie gabinet myśliwski dzięki temu że służący zamurował do niego drzwi.  Udało się też uratować bibliotekę wywiezioną do Krakowa.Sensacją było odnalezienie tam w szafie tajnego wejścia do korytarza, który pozwalał niepostrzeżenie opuścić zamek.

Z wieży zegarowej widać wspaniałe otoczenie zamku - zalesione wzgórza. A nieopodal wyróżnia się czerwony dach renesansowego kościoła.

Zamek otoczony jest przez stary park z unikatowymi okazami roślin. Najbardziej znany jest miłorząb, bo wiąże się z nim przesąd. Trzeba obejść go trzykrotnie dotykając kory, by zapewnić sobie szczęście w miłości. Turyści tak chętnie korzystali z tej sposobności, że trzeba było wybudować podest dookoła drzewa dla jego ochrony.

Sapieha wprowadził zwyczaj sadzenia dębów z okazji urodzin syna i lipy dla dziewczynki. Wiekowe rośliny nadal możemy odnaleźć w parku.

Przyjechaliśmy do zamku w idealnym czasie, bo uniknęliśmy tłumów turystów. Przechadzaliśmy się po zamkowym dziedzińcu spokojnie wypatrując zachwycających detali. A żeby uczcić pierwszolistopadowe święto, wybraliśmy się w dalszą podróż na cmentarz w nieistniejącej wsi Paportno, tuż pod granicą.