Świętokrzyskie tropem ruin

Mieliśmy już okazję trafić na wiele ruin w województwie Świętokrzyskim i usłyszeć wiele smutnych historii ich upadku Jak się jednak okazuje - nie wszystkie. Kolejny odcinek trasy naszej wycieczki był wyjątkowo obfity w opuszczone miejsca. Zanim do nich dotarliśmy, zatrzymaliśmy się w Michałowie słynnym na świecie z prestiżowej stadniny koni arabskich. Na rozległych hektarach ośrodka, mogliśmy dostrzec z daleka konie warte więcej niż dobrej klasy samochód.

Kościół w Michałowie pw. św. Wawrzyńca

W Michałowie jest też ładny kościółek konsekrowany w 1891 roku. Na bramie przed głównym wejściem stoją figury aniołów (XVI/XVII w.) jako pamiątka ze starego kościoła.

Dalsza droga wiedzie wśród połaci pól odsłaniając świętokrzyskie krajobrazy. Właśnie ta pustka zapowiedziała nam zbliżający się szereg zrujnowanych budynków ...

Stary park we wsi Góry osłania niszczejący pałac zwany Nowym Dworem. Wśród żałosnego widoku walącego się dachu, dopatrzeć się można kunsztownych zdobień świadczących o dawnej świetności tego miejsca. Rezydencja była własnością rodową Dembińskich, a największy rozkwit przeżyła pod gospodarną ręką Amelii Dembińskiej, która zarządzała nią w drugiej połowie XIX wieku i wybudowała tu nawet cukrownię. 

Nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że na obsypującej się wieżyczce wyryty jest wyraz cierpienia.

Staneliśmy przed starymi drzwiami, które przysłoniła kotara z dzikiego chmielu, zastanawiając się czy zerknąć do środka.

Nasza ciekawość wygrała i dosłownie na chwilę weszliśmy udokumentować być może ostatnie lata  tego budynku.

W środku zastaliśmy bałagan, pewnie po demolce poszukiwaczy skarbów.

Po II wojnie światowej majątek upaństwowiono i mieścił się tu między innymi posterunek milicji, biblioteka wiejska, przedszkole. Potem opuszczony obiekt popadał w ruinę, co miało się zmienić, gdy gmina wystawiła go na sprzedaż i po kilku latach w 2011 roku wreszcie znalazł się kupiec. Miało tu powstać centrum szkoleniowo-konferencyjne, ale z tego co widzimy, to nadzieja zgasła, a wraz z nią kolejny polski zabytek.

Makietę "Nowego dworu" posiada w swych zbiorach Muzeum Regionalne w Pińczowie, w którym jednak nie byliśmy.

Nieopodal, przy drodze, stoją kolejne dwa domy w ostatnim tchnieniu życia. Może należały do dworu?

Opuszczone wnętrze domu

 W Górach znajduje się też ładny kościółek przekształcony prawdopodobnie ze zboru kalwińskiego ufundowany przez już wspomniany ród Dembińskich.

Kościół pw. Wniebowzięcia NMP z 1764 roku

Obok kościoła zwrócił naszą uwagę stary domek, może dawna plebania?

We wsi Góry

To jeszcze nie koniec sentymentalnej podróży w czasie, śladem upadłych budowli.

Dwór z końca XIX wieku w Węchadłowie

W Węchadłowie przechodzimy koło szkoły na dziedziniec przed opuszczonym dworem. Podobno był tu kiedyś sierociniec. Puste pomieszczenia bez drzwi przywodzą mi na myśl horror pod tytułem "Sierociniec", ale z zamyśleń wyprowadzają mnie śmiechy dzieci zza okien, a przynajmniej mam taką nadzieję, że te odgłosy dochodzą faktycznie zza okien. ..

Wnętrze dworu w Węchadłowie

Do dworu dobudowana jest kaplica z 1927 roku, a kilka kroków dalej stoi zrujnowany lamus. Budynek pierwotnie powstał jako zbór ariański w 1559 roku.

Dawny zbór ariański w Węchadłowie

Piękne drzwi nie chcą wpuścić nas do środka, robimy jedynie zdjęcie podziemiom z zabytkowym sklepieniem.

Podobno te podziemia ciągną się znacznie dalej, tworząc cały system.

Podziemia dawnego zboru ariańskiego

Nostalgiczna nutka będzie nam towarzyszyła jeszcze w dalszej drodze, ale na szczęście już nie z aż tak smutną historią w tle.