Świętokrzyskie przestrzenie

Po serii napotkanych ruin w świętokrzyskim, pozostaliśmy w klimacie na pograniczu odosobnienia. Wioska za wioską, gdzie gospodarstwa są luźno rozsiane, skryte za starymi drzewami i nie widać ani żywej duszy.

Suszenie mięty

Mój nos wyczulony na zapachy od razu wywęszył pole mięty, suszonej w nieprofesjonalny sposób - na słońcu.

Boczne dróżki zachęcały nas do przejażdżki, ale przyglądając im się, miałam wrażenie, że prowadzą donikąd.

Zastanawiam się skąd natura wie, że obok stoi brzydki budynek, który lepiej będzie okryć dekoracyjnymi liśćmi soczystej zieleni.

Mierzwin - kościół pw. Piotra i Pawła

Pośród tych dziwnych pustkowi, wreszcie widzimy kościół, którego bramę strzegą figury patronów parafii św. Piotra i Pawła. Świątynia powstała z pewnymi trudnościami, bo jak mówi podanie, włościanie „nie chcieli stawiać kościoła w Mierzwinie, mając go w Grudzynie, toteż w nocy burzyli to, co murarze w dzień wznieśli”.

 

Dogorywające ognisko zasnuło dymem monochromatyczny krajobraz.

Droga prosta jak strzała do nieba, nie zakłócona ruchem ani jednego samochodu, oprócz naszego. Wysiadamy i idziemy środkiem, a Andrzej przywodzi na myśl wspomnienia z pustyni w Arizonie czy innym stanie, gdzie nieraz bywał, a nie spodziewał się, że w Polsce zastanie podobne przestrzenie.

Samotny krzyż chyli się ku zaoranym polom, a z pozostawionych w tyle zgliszczach ogniska dociera smużka dymu.

Jest w tym krajobrazie coś nierealnego, coś z pogranicza czasu. Taki klimat od razu kojarzy mi się z książkami Stasiuka, on jak nikt potrafiłby to opisać.

Kolejny kościół - w Imielnie, strzegą mury, stary drzewostan i wyzamykana brama. Zza krat robimy zdjęcie intrygującej płaskorzeźby. Doszukałam się w internecie fachowego opisu, który myślę, ze warto przytoczyć: "średniowieczny autor symbolicznie odniósł się do Zmartwychwstania. Wokół obnażonego do pasa Jezusa artysta wyrzeźbił ramię krzyża, bicze i młotek. Studnia – czy też sarkofag, z których wyłania się Jezus, kryją w sobie głęboką symbolikę i odniesienia biblijne.

Cenna XV-wieczna płaskorzeźba na kościele w Imielnie

Romański kościół w Imielnie to perła architektury sakralnej, którą wzniesiono z kamiennych ciosów wapienia pińczowskiego.

Imielno

Przed nami jeszcze jeden kościół, ładny w swej prostocie.

Sędziejowice pw. św. Jakuba Apostoła

Mijamy pałac w Śladkowie zanurzony w starym parku. Podobno odkąd znalazł się w rękach prywatnych, popadł w jeszcze większą ruinę.

Śladków barokowo – klasycystyczny pałac z XVII wieku

Wracamy do głównej trasy, gdzie zatrzymujemy się w Chmielniku. Niewielkie miasto ma zadbany rynek z palmą ... Piękny kościół, kilka stylowych kamienic i dom zamieszkały przez drzewo.

Chmielnik

Chmielnik

Rynek w Chmielniku

Przejeżdżamy przez  Szydłów, który już kiedyś zwiedzaliśmy z zachwytem. Tym razem fotografujemy tylko z zewnątrz imponujące mury i stary kościółek obok.

Mury obronne wokół Szydłowa

Kościół w Szydłowie

Przed zakończeniem tej imponującej wycieczki po województwie świętokrzyskim, zaglądamy jeszcze do Koprzywnicy. Niegdyś miał tu miejsce kult ognia, ale sprowadzono cystersów i dzięki nim miasto przeżyło rozkwit. W czasie zaborów potoczyła się tu historia taka jak wszędzie - zakon skasowano, a Koprzywnica podupadła, i w 1869 roku utraciła prawa miejskie. Zostały one jej przywrócone dopiero 1 stycznia 2001 roku.

Kościół w Koprzywnicy pw. św. Floriana

Na kościele zwraca uwagę oryginalna sygnaturka. Kościoły cysterskie zawsze budowane były bez wież, dozwolona była tylko sygnaturka.

Zespół klasztorny w Koprzywnicy

Świątynia zachowała wiele cech romańskich, ale zostały one zdominowane przez późniejsze przebudowy. 

Cały kompleks klasztorny robi duże wrażenie. Stare mury oddają historię i klimat tego miejsca.

W centrum miejscowości znajduje się niewielki kościółek z dziejami świadczącymi o wielkiej wierze i determinacji mieszkańców.

Koprzywnica

Kiedys w tym miejscu stała fara, ale rok 1821 przyniósł przeniesienie parafii do opuszczonego pocysterskiego kościoła, zaś opuszczona fara zaczęła podupadać i została  rozebrana. Pozostawiono jedynie kaplicę Matki Bożej Różańcowej,  jednak społeczeństwo Koprzywnicy przywiązane do dawnej parafii  uzyskało zgodę gubernatora  na dostawienie do barokowej kaplicy "przedsionka", który w praktyce okazał się dużą nawą. Sprytnie prawda?

Koprzywnica

Z takim oto koprzywnickim rozmachem, zakańczam jesienną przejażdżkę po nieznanych mi dotąd zakątkach ziemi świętokrzyskiej.